Ik riepmijn ogen vervult met pijnwant iedereen die van me hieldkreeg een snak en een beetMijn ouders het meesten zijjuist zijhouden zoveel van mij …zij zijn mijn engelen …zij maakten mij vrijMaar ikik riep hen kapotzij hielden niet van mijwas wat ik dacht …ze verachten medie gedachtezat in mijn hoofd …en …door die hersenkronkelwas ik volledig verdoofd …Had geen oog voor goede dingenzag alleen het slechte …in de mensendie het meest van me hieldenik houd ook van hen alhoewel …ik dat pas op latere leeftijd besefte Ik schreeuwdetegen mijn grootoudersals ze dingen zeidendie mij niet aanstondendan riep ik maar naar henNooit beseftdat ook zijalles voor mij over hebbenMaar nuna al dat schreeuwen en tierenheb ik het eindelijk beseftdat de mensendie het meest voor me hebben gedaandan ook wel het meestevan me houden!