Gulden lokken gedragen
Op de bolle wangen van de wind
Het laat haar koud
Dat ik van haar houd
Ijskoningin, de ijskoningin bemind
Ik wacht op het naderende onheil
Waar mijn schijnheiligheid
Een heel nieuw niveau bereik
En ze komt, dat weet je
Ik zie af
Maar zwijg als een graf
Ze komt gebonden
Aan een ander paljas
Een verloren dwaas
Ik zucht, ik blaas
Wellicht was het dan afgesproken
Met nostalgie dat in je ogen schijnt
Als een flakkerende kaars
Vertel je dan over de wandeling
Van ons twee langs het meer
Maar geen liefde, nee
Killer als een raadsheer
Gebonden aan zijn job
Warmer als een vers broodje
Zo eet jij me op
En tot nu vind ik het top