Een blauwe flits.
Stilte alom
tankval in duinen
alleen de fluistering van blad
daartussen harmonie
van wat geluiden
vogels wat spart’lend in het nat.
Zo zittend aan
de rand van ’t water
een oude berkenstam wit van bast
weerspiegelt
in het gladde blauw
in symmetrie die golvend past.
Dan plots een flits
staalblauw gebonden
een ijsvogel stoer op de stam
even daarvoor
nog stil verlaten
alsof hij uit het niets opkwam.
Verrukt er door
wil ik bewaren
die indruk van dit blauw met rood
mijn toch wel
echt geliefde vogel.
Mijn camera zoemt in naar groot.
Helaas maar even
die verrukking
dan zoeft hij weg , zoekend naar vis
de plaat houdt vast
wat ik haast droomde
doch ’t digitale ademt : zeker gewis.
Th.