lege woestijnen ik heb al genoeg getoverd ben ontgoocheld door zaken die anderen mij probeerden wijs te maken met aladin dicht bij de hand schijnt mijn lamp op lege woestijnen waar wind giert door onbenoemde pijnen het oorlogsschroot is kaal geschuurd door zand nog glanst onwankelbaar staal dat zijn positie niet prijs heeft willen geven waar sprookjes ooit dansten en slangen verlangden naar hun veilige manden neuriet nu de laatste magiër het naamloze leed alleen ruïnes en leugens markeren de wegen van de duizend en een nacht de rest is gedood of gevlucht geen lamp beschijnt meer de lucht wil melker 18/08/2017