Waar ben je gaat het goed met je? Die vragen zweven door me hoofd, nooit meer zou je weg gaan dat had je me beloofd.
Maar nu hoor ik weer dat je weg bent gegaan je zei voor altijd, tranen in me ogen wantja ik raak je kwijt.
Zit te staren naar de grond eten doe ik niet, kzit te hopen dat je terugkomt te hopen dat iemand je ziet.
Zou je nog leven? Word bang bij die gedachte, spreek ik je ooit nog? Ik kan niets meer doen dan wachten.
Wachten tot je terugkomt als dat ooit gebeurt, of wachten op een bericht dat me hart verscheurt.
Zonder jou moeten leven dat kan ik niet aan, als je straks misschien daarboven bent zal ik naast je staan.
Nu ben je nog de mijne maar voor hoe lang zou dat zijn?, misschien ben je straks daarboven en sterf ik van de pijn.
'Ik hou van je' waren je laatste woorden tegen mij,
Kwist toen nog van niks kwas blij dat je dat zei.
Maar nu ben je weg waarheen dat is de vraag,
Spreek ik je morgen weer of misschien vandaag?
Ik kan alleen maar hopen hopen dat ik je ooit nog spreek,
Alles leek goed te gaan maar niets was was het leek..