de gewo(nd)e mens
de angsten die mijn moeder van bijna 99 (1913)
haar hele leven parten hebben gespeeld
zijn volgens mij terug te voeren naar de
ervaringen in de 2e wereldoorlog en
misschien ook van de 1e wereldoorlog
waarin zij als peuter ook veel indrukken
zal hebben opgedaan door de angstige tijd
die haar moeder toen ook heeft doorgemaakt
Nederland bleef met een aantal landen
weliswaar neutraal maar het gewone
leven veranderde drastisch:
mobilisatie van de strijdkrachten
veel Belgen vluchtten naar Nederland
alle levensmiddelen op de bon
voedselschaarste plunderingen
demonstraties stakingen
hongeroptochten
surrogaatproducten
ondervoeding
met dit in haar achterhoofd kan ze nog
geen kruimel brood weggooien
elk restje eten krijgt een bestemming
voor later of als ik bij haar ben
is mijn hond de 'gelukkige'
ja oorlogen maken diepe wonden
in lichaam en geest van de mens
angsten blijven doorwoekeren
en zijn moeilijk te verteren
laten wij onze gedachten richten
op vrede en eenheid zodat deze
energie zich als een olievlek over
de wereld kan verspreiden
er een samenleving ontstaat
gebaseerd op wederzijds vertrouwen
zodat leven in overvloed voor alles en
iedereen op Aarde mogelijk wordt
4 mei 2012
wr