volle maan en wassend water
loodgrijze lokken omkransen zilveren schijn
waar tranen uit de bron ontspringen
zal ik bij je zijn, je hand vast houden
je voetje voor voetje
het stenen pad laten volgen
eens gelegd door iemand
die met de vinger nagewezen werd
die was anders
die deugde niet
die had geen fatsoen
die had ooit een stevige muur gebouwd
rond haar hart
maar toen met volle maan
de troost kwam
deed die haar steen voor steen
de muur afbreken
en samen legden zij het pad
van warmte, van liefde
zodat de volle maan en het wassende water
immer troosten kunnen