Soms voel ik me best rot
En erg schuldig tegenover iedereen
Omdat ik terug kruip in mijn grot
Laat ik iedereen in de steek,alleen
Soms ben ik te moe
Om contacten met anderen aan te gaan
Mankeert men lichaam weer,voel ik mij niet goed
En wil ik die weg liever alleen verder gaan
Ik voel mij schuldig tegenover hen
Ik heb het gevoel te kort te schieten in alles wat ik doe
In wie ik ben
In het waarom en het hoe
Ik ben hen zo dierbaar
Ondanks alles aanvaarden ze mij
Ik ben hen dankbaar
En blijf altijd aan hun zij
Ik weet dat ik mij niet schuldig hoef te voelen
Dat zeiden ze al honderd keer
Maar op een dag zal ik weten wat ze der mee bedoelen
Vanaf dan ben ik er weer