ze legt het neer, heel voorzichtig misschien zou de morgen liever geen ochtend meer zijn hij kijkt amper op, elektronica heeft zijn hart gevangen met fluwelen handschoenen ontkent ze direct het kan niet, dat weet ze, het nageslacht is nog niet rijp maar een seconde van begrip zou opluchting brengen er zit een knakknik in de tuinslang, hakken zijn woorden ze scheuren haar wereld aan gort