Ik weet niet meer waar dit lichaam hoort,
dus bezwijk ik aan een zware ziekte
vallen ziel en geest uiteen in deeltjes
Ik weet niet meer waarom de maan oude narcissen helpt te groeien.
Ik ga, ontbind en vergeef de illusie,
zeg dag tegen de somberheid van tijd en
blauwe sterren die weg wijzen.
Ik reis nog steeds
op oude ademtocht en denken, verkleed als
inzicht in narcissen en
vergeet-me-nietjes,
geborduurd in goud en verzonnen zomers,
zijde van koren of rupsen.
Dag of tot ziens, mijn liefde (voor het leven zelf)
bedekt met een bloemetjessluier,
mijn berken, onsterfelijken, en wijzen.
ik weet niet meer waar mijn lichaam woont...
(sometimes you get more then what you bargained for...)
van leven en tijd zo kostbaar - van geleende tijd en niet opgeven, van vechten!