woorden vallen uit monden
zij druppelen toon na toon
van lippen als veloursgordijnen
de gedachten gegoten in lood
mijn handen houden rust
zij zoeken niet, genieten
duizend tonnen lucht
op elk der ledematen
vederlicht omspoelt
blikken, vloeiend, niet gefixeerd
dekken oogleden toe
tot waar zinnen hen volgen
dansen in ’t licht van zon
in de balzaal van het leven
ingebed in stralen goud
sunset 13-03-2017