ik was ooit een wereldberoemde bokser lag niet langer dan acht tellen op de grond de scheidsrechter bekeek mij aandachtig en vond mij daarna steeds vreemder en onorthodoxer een leren jack en sjaal droeg ik op straat want ik was één met de muziek en huizen de beschilderde muren en verroestte buizen waar ik dacht aan mijn jeugd en goede raad maar ik lag niet langer dan acht tellen en wist wanneer ik opstond waren er bloemen felicitaties van familie en een aantal beroemden of waren het minuten maar dat kan ik je niet vertellen