Zelfmoord:
Waarom voel ik mij zo verloren?
Niemand die me wil horen.
Niemand die me begrijpt.
Dat ik er zoveel onder lijdt.
Ik wil geen medelijden.
Ik heb geen moed meer om te strijden.
Wat gaat er allemaal in mij om?
Waarom voel ik mij zo dom?
Waarom moet ik vechten?
Ik bepaal mijn eigen rechten.
Waarom moet ik blijven leven?
Wie kan mij nu nog iets geven?
Springen voor de trein,
Is niet zo fijn.
Springen van een toren,
Is niet wat de mensen willen horen.
Springen van een gebouw,
Alles opgeven waar ik van hou.
Overdosis slikken,
Doet heel veel mensen snikken.
Je pols doorsnijden,
Iedereen die daaronder kan lijden.
Als je alleen bent,
En jezelf niet echt kent.
Doe je dingen die je eigenlijk niet wil.
En wordt je van binnen stil.
Waarom is de vraag?
Waarom wil ik zo graag?
Niemand die je tegen houden kan.
Maar dan .....
Alles laat je koud.
Niemand die meer van je houd.
Jezelf zo haten,
Al die mensen achterlaten.
Je ouders hebben je op de wereld gezet.
Dat is het enige wat je nog let.
Is dit wat ik wil?
Is dit wat ik durf?
Is dit wat ik kan?
Is er geen gevoel meer van houden van?
Ik denk het niet.
Ik heb zoveel pijn en verdriet.
Dus zeg ik "dag".
Met een strallende lach.