Je strekt je groene ranke stengels en draagt je witte hoofd gebogen Trots en teer Hoopvol en toch zo standvastig in jezelf Wetend van de kou ben je merkbaar in het willen Slechts verblijven hier bij jou maakt je breekbaar in je kracht maar ondanks alles voelt de kilte warmer dan gedacht Je lacht het leven als een clown met teveel schmink hoopvol onder steelsgewijze tranen is het laatste beetje zonlicht nog als toegift ingepakt ook al zijn je halmen reeds geknakt Laat de nacht je nu vergeven leg je hoofd in weten neer je hebt je liefde al gedragen en verstrengeld tot ons terug geweven.. -