Zetel in ontzaglijke werkelijkheid
beschouw dat je haar niet kent
onnavolgbaar duiden lijnen tijd
traditie, niets van al wat je bent
benadering, weerspiegeling verlangt
gebroken hologram toevallig licht
boomtorso schudt schoksgewijs ringen
synchroon grillig takken hemelwaarts richt
doordrongen bedwelmd, verlegen fragment
droomt werkelijkheid, geeft zonnig
slapend hart madelieven in weelderig gras
de uitgelezen stilte haar ontsloten boek
weet verstandhouding, zwijgt alle talen
zonder antwoord dan schemer
door licht wassende dagen
kunnen wij dwars, woest in liefde
zoet levend water naar zee dragen