het afval en rommelgeluid zacht fluistert de wind langs deuren en ramen speelt op straat en jaagt blikjes en flesjes voor zich uit het afval en rommelgeluid een niet te negeren refrein in de muziek van een plein in de stad waar muren vermoeid elkaar steunen en kreunen bij iedere vlaag hoe overleef ik vandaag nog spreken hun stenen koestert een hand de in eeuwen afgesleten rand waar velen het hoekje zijn omgegaan kijk ze maar aan zij kennen het leven dat generaties is gegeven waarvan de naam in steen is blijven staan wil melker 08/07/2015