Zit ik hier achter mijn scherm
een nieuw gedicht te maken,
ondervind ik een schattige hinder
in het maken van mijn taken
Typ ik een stukje van mijn tekst,
verdwijnt er daarna weer wat
Ja, het is lastig schrijven zo,
met op mijn bureau een kat
Dat staartje zwiept heen en weer
terwijl hij naast mijn keyboard ligt
Het signaal is heel duidelijk:
Geef mij aandacht, niet dat gedicht!
Durf ik hem toch even negeren,
klinkt er een klaaglijk gemiauw
En helpt zelfs dat geluidje niet,
dan krijg ik wel een klauw
Het is al goed, mijn kostuumpoes
Je wint, je krijgt zo je zin
Ik eindig mijn gedichtje hier
en hoor je tevreden gespin