Herinner mijn stem,
zwoel ,
als de adem op jouw huid.
Herinner mijn hunkering,
bij de aandacht die jij mij gaf.
Herinner mij,
op jouw boze dagen.
Misschien tovert het voor even
een lach op jouw gezicht.
Herinner mijn lach,
zoals ik lachte als ik jou zag.
Die lach is nu even verdwenen,
de realiteit is soms hard.
Mijn stem met de zwoele adem,
de hunkering in mijn ogen
en de lach om mijn mond.
Ze zijn een herinnering,
in jouw wereld van realiteit!!!
©Hjp