Beschermd wonen de mensen te hard en te materialistisch vaak raak ik verward ik ben toch realistisch? te eten, te drinken een thuis, fijn en vertrouwd liefde niet te vergeten en geluk wordt gebouwd waarom toch die vraatzucht naar status, naar macht vaak ten koste van al wat teder is en zacht want teder en zacht zijn naast passie en vuur een heilzame kracht in de mens zijn natuur ik kan niet begrijpen in de maatschappij gaat menig mens over lijken en ik wil niet zeiken maar maakt het ze echt blij? toch anders mijn leven in beschermd wonen waar ik mezelf kan geven en mijn natuur kan tonen