Een diep gevoel van heimwee treft jou bij de zonsondergang. Dit is een signaal van aantocht van de herfst, de seizoensverandering in je geest. De wond van oeroude nostalgie roept jou op en jij krabbelt de wond van weemoed. De diepte is wazig alsof iets vaag in de binnenste lagen jou diep treft. Je kan het niet verdriet en of depressiviteit noemen, maar een soort depressie van de tijd en plek, je tijdperk. Dat zal nog even duren totdat je aan verandering gaat wennen om de nieuwe koers te aacepteren. Je verlangt naar de verte van het bestaan. 06-09-2021