weerbarstigheid ik weet dat water me zal dragen als ik mee ga met golvende slagen geen gespartel van ik worstel en kom boven maar je overgeven aan de stroom van leven dat wind mij niet gaat snijden op de hoek als ik rustig laveer kust hij mij met koude snoet zacht koestert zomerzon de nog winters witte huid die zonder smeren en keren al snel de noodklok luidt weerbarstigheid zit in de genen van de mens het nooit toe willen staan dat natuur zijn eigen gangetje gaat wil melker 11/08/2016