We keken naar elkaar,
zagen de tranen die zich schuil hielden,
omdat de stilte nooit stil genoeg
zou zijn opdat het hart zich zou uiten
Ik had geen woorden meer,
ze leken wel mee gestorven
of veilig opgeborgen daar waar
ze niets meer zouden kunnen beroeren
Je nodigde me uit
om ze opnieuw te voelen
Je gaf me je woorden en liet me
dat ene stukje van mezelf weer vinden
ik geef ze je nu ook
en dat is iets wat ons
voor altijd zal binden
Dank je