Ouderdom komt met gebreken

Jong blijft de geest

Maar wat altijd is gebleken

is als je oud wordt je langste tijd is geweest



Soms wil niet alles meer

Maar wil je alles nog kunnen

Dat besef doet soms zeer

Je zou een ieder anders gunnen



Samen thuis

Voor de één wat veiligheid

De ander gebonden aan huis

Voor zichzelf amper tijd



Dan breekt het één

De ander op

Hij kan geen kant meer heen

Want z’n lijf zegt even stop



Ligt op bed te huilen

Wil zo graag dat zijn vrouw kan schuilen

Maar hij is zo moe

En geeft er maar aan toe



De kinderen worden gebeld

Want vader is geveld

De situatie wordt geblust

Geboden wordt de nodige rust



Dan volgt er een gesprek

Want aan professionele hulp nog gebrek

Thuiszorg wordt voorgesteld

Want ontlasten is wat nu telt



Dan wat zoeken naar activiteit

Voor moeder buitenshuis

Dan krijgt vader weer wat tijd

En lucht voor hemzelf thuis



Maar dan ontstaat er paniek

En moeder vliegt naar boven

Ik ben helemaal niet ziek

Ze mogen me niet van mijn vrijheid beroven



Paniek van niet meer samen zijn

Maar helemaal alleen

Dit vind moeder echt niet fijn

En zegt dan ook: ik ga nergens heen



We sussen en blussen

Blijven alles uitleggen aan haar

Wat we voor hen willen

Daarin schuilt echt geen gevaar



Ze wordt gehaald

En ook weer gebracht

Gewoon weer naar eigen huis

Die gedachte is wat alles verzacht



Het is lastig

Dit alles te accepteren

Het is allemaal nieuw

En moet nog leren



Maar hun liefde voor elkaar

Staat stevig voorop

En zegt hopelijk

Nog lang niet stop







(voor m'n lieve schoonouders)