Vergeven ligt stilte ongeschonden
in grenzeloze leegte, ten volle
wisselen windrichtingen, spitsen
oren, ogen opgeslagen naar tijd
alsof bries zacht vertaalt van
parabel, waarop thuis beweegt
wolken roerloos verblijven, blauw
scheert zwenkt trager vogelsboog
zonder doel dan te zijn, lichter
weerkaatst op witbloesem opent
schitteringen, flitsen weerloos in
grens van leegte rond koffiekom
warmt liever licht in alverbonden