mijn droom herinner ik me niet
enkel zijn hoogte en hoe hij beeft
in de diepte van mijn lijf
bij gevaar blijven vogels stil
zoals tuinen onder hamerend maanlicht
verdoofd elkaar inademen
een zilverzwendel in verwaterde ogen
neergeslagen en vol builen
- ik herinner mij niet
de mens, in mijn droom omhoog
geworpen door een rib tot in de hemel
- waar liefdesliederen zweven
duren dromen af en toe langer dan het leven
en al trotseren rotsen mij
ooit maakt mij een andere tijd oud en zwak
tot in een ongeweten einde
wanneer het duister
mij onweigerlijk opneemt
toch blijf ik dromend leven
sunset 13-04-2017