de dagen soms voelbaar als leeg geroofd land in ons tijdelijk verblijf soms dwalend over al wat is van leven over een zandwoestijn van stukgeslagen woorden en nog iets van geluk te beschrijven een reis verscholen in de vrije ziel verbonden de grenzen weten en wachten op de vloed een vervloeiende lijn van spelende handen tekent langzaam in een gedicht een schuiloord voor even open- bloeiend op heb lief het levenswiel beweegt in waterstromen zo vederlicht en ruim om in te wonen taal die dieper schenkt blijft rakend te voelen en vlindervrij zoals onzegbare door emoties is te vertalen ik ben er toch in de melodie als jij zingt liefde blijft enkel de zoektocht tot vervulling van ons bestaan als wij samen in stil aanwezig zijn ontraadselend de vele wegen om slecht in één bloesem en iets van zon een heel klein stukje van het wonder te herontdekken de jouw eenvoud die schoonheid steeds opnieuw ontwaakt herinnert mij waardoor het hart kan helen