als het leven een boek is
dan lijk ik wel tussen twee
hoofdstukken te zijn beland
alsof er tijd nodig is
als pauze, als overdenking of rust
om weer verder te gaan met het verhaal
misschien is een hoofdstuk wel nooit echt af
omdat veel van het beleefde in gedachten
en in het hart een tweede leven kent
zo vouw ik bladzijden om die sporen nalieten
van leven, verlies en alles daar tussenin
en vraag me af of ze ooit nog
gladgestreken zullen worden