De pagina die u probeerde te bezoeken bestaat niet (meer)!
Welkom!
Welkom op Gedichten-Freaks, de online website voor de mooiste gedichten:
  • Waar je je eigen gedichten kunt publiceren.
  • Reacties kunt geven en ontvangen op gedichten.
  • Je eigen thema kunt kiezen.
  • Waar je gedichten kunt zoeken op schrijver en thema.
  • Jouw eigen achtergrond kunt kiezen.
  • Waar meer dan 75.000 dichters geregistreerd zijn.
  • Waar je elke week deel kunt nemen aan het themagedicht van de week.
  • Kortom, de website voor liefhebbers van gedichten en poëzie.
Uitgelichte gedicht - Vluchtweg...


Vluchtweg…



Mijn naam is William A. Blackfield, geboren in een grote stad
zonder faam, zonder ziel. Die A staat waarschijnlijk voor anders,
iets anders kan ik niet bedenken. De uitgebluste straten van mijn jeugd
deden hartvochtig hun best om mij te vermoorden met hun
ondraaglijke tristesse, maar zonderling of niet… mij kregen ze niet klein.

Terwijl de mensen dicht tegen het water vochten liet ik mezelf meevoeren
stroomopwaarts. Terug naar zee. De meisjes volgden al dan niet onder
lichte dwang gedwee. De kleintjes verkochten zelfgeplukte bloemen
en er was wel altijd iets te drinken.
Nonchalant leunden we tegen de zomer met de wil om te overleven,
ja het was goed toeven in de eerste uren aan het strand daar.

Tot later de zachte regen alles veranderde.

De bloemen verloren hun schoonheid aan de vergankelijkheid van het leven
en de kleintjes werden groot.
De zomer verzoop en de zee bleef zijn eigen grijs en onverschillig.
Mijn demonen stonden weken droog te kijken naar het water dat voor
zo veel ellende zorgde.

Met de regen kwam ook de lusteloosheid en de argwaan dat de hoop
op een beter leven volledig de kop ingedrukt werd.
Het verleden flakkerde op en opnieuw moesten we vechten… tegen de verveling, de spanningen en de wezenloosheid van het dagelijkse bestaan.
We streden samen tegen de natte straten, de lege pleinen, doorgebroken dijken en soms, heel soms ook wel tegen elkander.

Maar dat is zoveel zonden geleden!
Nu schuimen we witte koppen op grote golven
en luisteren we naar het huilen van de zee.
De kleintjes zijn helemaal verdwenen, iedereen is gestorven
en de frêle bloempjes besloten toch maar
om heel alleen tussen de staatstenen te groeien.

Mijn naam is William A. Blackfield, in eerdere tijden een geliefd persoon,
nu nog slechts een schaduw vol afwijkende gedachten…



esteban 18 April 2014


Gedichten bekijken op thema
50 Jaar gedichten Angst gedichten
Bedrog gedichten Bewondering gedichten
Delen gedichten Dieren gedichten
Dood gedichten Dromen gedichten
Eenzaamheid gedichten Zomer gedichten
Familie gedichten Fictie gedichten
Filosofie gedichten Geboorte/baby's gedichten
Geloof gedichten Geluk gedichten
Genegenheid gedichten Haiku gedichten
Heimwee gedichten Herfst gedichten
Historie gedichten Ziekte gedichten
Hoop gedichten Houden van gedichten
Humor gedichten Huwelijk gedichten
IK gedichten Ironie gedichten
Jaloezie gedichten JIJ gedichten
Kerst gedichten Kinderen gedichten
Kwaad gedichten Lente gedichten
Leven gedichten Liefde gedichten
Liefdesverdriet gedichten Misbruik gedichten
Mishandeling gedichten Moeders gedichten
Muziek gedichten Mystiek gedichten
Natuur gedichten Nieuwjaar gedichten
obsessie gedichten Oma's gedichten
Ondeugend gedichten Onzekerheid gedichten
Oorlog gedichten Opa's gedichten
Ouders gedichten Pesten gedichten
Poezie gedichten Relatie gedichten
Samen gedichten Satire gedichten
Scheiding gedichten Senryu gedichten
Sinterklaas gedichten Spiritueel gedichten
Sport gedichten Sprookjes gedichten
Tanka gedichten Teleurstelling gedichten
Toekomst gedichten Troost gedichten
Trouw gedichten Vaders gedichten
Valentijn gedichten Verandering gedichten
Verdriet gedichten Verhuizing gedichten
Verhalen gedichten Verjaardag gedichten
Verlangens gedichten Verliefd gedichten
Verlies gedichten Verslaving gedichten
Verwarring gedichten Verwerking gedichten
Zelfmoord gedichten Vriendschap gedichten
Vroeger/Herinneringen gedichten Werk gedichten
Wij gedichten Winter gedichten