schaduw als bestaan ik heb mijn tanden stukgebeten op de tijd in een vlaag van haat en nijd het heeft niet mogen baten in wrok kijk ik nu om door de gaten die gevallen zijn verrafelde mijn leven ging kapot aan onderhuids venijn waar ik schaduw als bestaan zag donkerden de mooie jaren uit zicht omdat ik dacht dat licht niet voor mij was weggelegd spelend met frivoliteit en lach mocht ik mijn leven niet vullen alleen mijn dromen konden dat intense verlangen nooit verhullen in dit gebeuren is geen schuld toch doet het iedere keer weer pijn dat groei en bloei verloren zijn door een leven lang beoefenen van geduld wil melker 03/08/2014