waar immer ik ga
werpt mijn ouderlijk huis
zijn schaduw over mij
niets kan honger naar liefde
ooit nog stillen,
niets de herinnering
aan ijsdolken in mijn hart
ooit nog wegnemen
mijn ogen zoeken naar vlinders
naar ooievaarssnavels
om pijnvolle zwellingen te verlichten
wat echter niet gebeurt
omdat tussen betonkolossen
geen echt gras meer groeit
dat om onderhoud vraagt
in sommige vensters
zie ik het hele jaar door
nog kerstverlichting branden,
net als vuurtorens
gaan de lampjes
constant aan en uit
alsof zij engelen waarschuwen
voor hun val
(Rome 15/06/2018)
sunset 21-06-2018