Een echte tragedie, herfst zijn elementen.
Met de ogen dicht weet je het: de winter komt na de winter,
zoals verdriet komt na verdriet, de zomer er tussendoor
als een boosaardige plant, die de architectuur van het bos vernielt:
geen bomen door de bladeren ziet.
En geen zomer, ziekte, komt zonder de winter
Zo ben ik koning vol gaten,
Waarin, ik ben veroordeeld te zwerven
waarin,wij sterren zijn veroordeeld te fonkelen,
Waarin de baars zich tegen de bodem drukt,
zijn ogen dichtgedrukt en blijft kijken.