voorbij drijvende wolken tekenen trage fuguren van schaduw als sluierstof naar het licht ruimte en tijd openen de vele wegen in oplichtende kleuren en zon behoedzaam gekoesterde dromen ontwaken langzaam terug nog breekbare beelden en beschrijven herboren zijn in de kern van zee golven en van rozen het leven bloeit en liefde fluistert met stilmakende emoties in een ballade van tederheid terwijl pas gekozen woorden zacht en stil jouw ziel raken