er moet nog een deken over de doden toch wil ik hun verhalen wel horen op dit moment mogen ze me storen al heeft de dictatuur hen dat verboden zal ik eens graven in het geheugen het land van de gebreken verschonen ik weet dat ze me zo meteen belonen als zij mij zo ontdoen van een leugen de daden slijten sneller dan ze lezen en mij de bombardementen vergeven op het huis waar kinderen sliepen als ze opstaan wil ik de eerste wezen om te vragen hoe was het in het leven intussen ga ik mij in hen verdiepen