op de donkerste dag van mijn leven zag ik ze niet het was helder geen wolk zelfs geen grijze aan de lucht de zon scheen zonder blozen kans op een regenboog was er niet ik wou wel vloeken om ze te roepen smeken om de kleuren van pastel maar ik kon dat niet het gaf ook niet mijn tranen waren rood als bloed ik schreide rode tranen wolken van verdriet ze kwamen uit een bloedend hart het was op de dag dat mijn moeder mij verliet in gedachten zag ik haar lopen op gekleurde treden naar boven waar ze verdween tussen witte wolken
christa