lieve schat van een dochter,
jij kan met mij praten,
je verstaat wat ik meemaak,
en al het geen mij kan raken.
soms wil ik hier weg,
maar jij houd mij tegen,
en k hoop dat ik op een dag,
de moed niet zal opgeven.
en moest dat zo zijn,
weet dat ik van jullie hield,
en na wat ik allemaal heb moeten doorstaan,
ik met dit leven niet kon verder gaan.
misschien is het beter aan de overkant,
en ben ik daar gelukkig als nooit voorheen,
ik weet jullie blijven achter, met veel verdriet,
maar een leven zoals nu, neen dat kan ik niet .
morgen als ik nog het daglicht zie,
is het teken dat ik nog wat moed had,
door aan jullie te denken ,
aan jullie die mij het meeste waard zijn,
op aard.
moeke