het hoge ijlen ooit heb ik zuiver gespeeld maar het klankbeeld lijkt veranderd in het zoeken naar welluidende grenzen ging ik teveel af op groepen uit het orkest zij deden eerst hun best om dissonanten te verbloemen maar de koren zongen alles recht poetsten de tonen in meerderheid op het hoge ijlen ging verloren in geroezemoes onder de toren ik voelde dat de strijkstok steeds zwaarder werd in het verloren gaan van waarden en normen pas later besefte ik dat mensen alleen nog maar het gangbaar makkelijke als hun waarheid willen horen wil melker 09/07/2016