Breek mij open
maar doe het zacht,
want gesloten heb ik geen kracht.
Geen kracht,
om de leegte vanbinnen te vullen
en mijn ware ik te onthullen.
Glij jij mee in het dal van mijn verdriet
hou me vast, anders durf ik het niet.
Rivieren van tranen eindelijk ontsprongen,
na al die jaren met moeite bedwongen.
Ben jij de oever waar ik even kan staan
om dan tot in de diepte te gaan.
Tot op de bodem van mijn angst en verdriet
maar wil jij me leiden, anders red ik het niet.