11. een donkere nacht nog verdicht als in eindeloze verten ontsluiert stil verlangen en wachtend ben ik stilte en zacht strelen jouw woorden vertedering is beminnen meer dan nu samen zijn met jou zeg jij misschien voelt het in al wat emotie ons kenbaar maakt ontwakend met ieder nieuwkomend moment hemel lichten van maam schaduw en helder stralende sterren ontraadselen langzaam als nieuwsgierige vingers het spiegelschrift nog even geborgen in zwervende golven als een glinsterend deken langzaam open vouwend ergens daar over het onvoorspelbare hart van de zee