Ik kan niets doen op talloze manieren ik ben begonnen met mijn eigen leven en ik ben geëindigd met mijn poëzie die niet meer is dan zoiets als tandpijn ingeplant in de paddenstoelen op de daken Gesteld dat ik iets in mijn leven zou hebben gepresteerd kinderen een carrière een of andere baanbrekende uitvinding hoe zou me dat hebben veranderd? Zou ik niet evenzeer hebben geluisterd naar de stilte in een straatje na de regen wanneer mijn ziel bedroefd is om alles wat het lot me niet heeft gegund? Zou ik niet ook vandaag in een huis hebben gewoond met een nummer op de deur en een éénogige boom ernaast met zijn bladeren starend door de ruiten van mijn kamer? De mens en zijn reizen langs de muren het ultimatum van de kleren die niet de lichamen van de mensen willen kleden maar de wanden...