stilte als decor ik wist het grote huis met vele hoge ramen waar als ik binnentrad de sfeer het ouderwetse van voorbije jaren had omdat de klokken waren vergeten het heden aan te geven zij tikten langzaam het verleden weg zonder dat er iets werd gezegd gebaren uit ervaren van voorheen hadden stilte als decor waarin het middagzonnetje scheen pluizen dansten luchtig door de lichte banen heen in gestaag opwaarts bewegen zij dronken thee ik mijn limonade terwijl ik keek naar het beeld van gods genade uren gingen ongemerkt voorbij hun statigheid en rust in het leven maakten een diepe indruk op mij wil melker 16/08/2016