Dagelijks loop ik alleen door de overvolle straten
Ben er verzonken in gedachten als in een cocon
Op een eilandje vraag ik me af: 'Heeft iemand me in de gaten?'
Ieder is met iets anders bezig, wel geniet ieder van de zachte zon
Af en toe spreek ik er iemand aan, slaat dat dan echt aan?
Ik wil dan even opvallen als geen ander, liefst ontroeren
Of is zo'n onverwacht treffen iets waarbij niemand me echt ziet staan?
Nog liever dan genegeerd worden wil ik een wildvreemde even beroeren
Ben zeker als geen ander, als een torenhoge, flikkerende, eenzame lantaarnpaal
Als ik er iemand per ongeluk aanstotend sorry zeg, is die heel vriendelijk
Mijn glimlach naar een passant kan verrassen of voelen als een klein schandaal
Maar ja, gewoon doorlopen en op tijd op mijn werk komen, dat is voor anderen sowieso verdienstelijk