sluiers van witte bloemen drijven over rimpelloos water in deze geboorte doorbreekt langzaam het licht een schaduwnevel een herinnering en woorden blijven soms voelbaar als scherven spiegeling in de ziel van wat we zijn omgeven door de beelden rakend en stil over de wegen die samen komen en verder gaan tekent elke bloei tot leven te voelen terwijl emoties worden beschreven met wat diep en rakend dichtbij voelend is en met wat later oplicht herkennen wij in de spiegel golven van ons ontstaan