Mijn naam is Amber en ik ben een poesje van bijna 1 jaar die thuis wacht op de sterilisatie. Er moet eerst nog even een benauwdheid worden weggewerkt. Ondertussen blijf ik dus angstvallig thuis, want ik wil niet ongewenst zwanger worden. Maar...............
Ze hadden vergeten dat ik slim ben en ben dus per ongeluk buiten gekomen. Ik dacht toen ik buiten was, links of rechts? Niet rechtdoor, daar was teveel lawaai, ik vloog dus naar rechts de achtertuin in? Ik kwam terecht op een plek waar ik niet direct meer uit kon komen en hoorde roepen "Amber Amber " Mijn vrouwtje riep mij "kom kom maar Amber kom " Heel voorzichtig en met beleid vond ik weer het gaatje in het hekwerk tussen het struikgewas waar ik door was gekomen en vond mijn vrouwtje. Maar.............
Nu nog de weg terug naar de deur en in die richting kwam veel lawaai weg dus ik werd erg bang. Mijn vrouwtje bleef maar roepen tegen mij "Amber kom maar, kom" Dat gaf mij de moed om langs het grote huis te lopen mijn vrouwtje liep ongeveer 4 meter naast mij met mij mee en ze bleef maar roepen. Bijna bij de deur schrok ik van het paard wat snoof, maar gelukkig kwam mijn vrouwtje achter mij aan en ik vloog het huis in naar de keuken. He, he, de keuken, warmte en gezelligheid en..............
Mijn vrouwtje die achter mij aan kwam en mij knuffelde en kroelde en zei "goed zo Amber, goed geluisterd" het was goddelijk!!!!!!!
Thuis en gelukkig geen katers tegen gekomen, ik rolde mij in en sliep een gat in de dag.