Luister naar klanken die binnendringen in mn hoofd,
sommige gaven me troost, sommige bleven spoken,
sommige vluchtten meteen weg,
en sommige bleven in mn hoofd verborgen.
Wou dan zo graag weten,
wie dat zou zijn,
wie gaf me nou dat gevoel,
dat ik maar niet kan vergeten?
Ik denk diep na,
mn gedachten op één ding gericht,
soms een straaltje zonlicht,
verder het diepe duister dat over me waakt.
Mijn ogen vallen langzaam dicht,
hoor de klank steeds dieper in mn oor,
dan opeens is het alleen nog de klank,
die ik verder hoor.
Gedachteloos hoor ik de klank aan,
genietend van het geluid,
maar als ik dan uiteindelijk m'n ogen weer opendoe,
is het geluid helemaal vergaan..