Je komt even binnen,
je legt je leven
op tafel
en je pakt het op
voordat je gaat
Even leek het leed
te zijn,
eenzaamheid ten top,
je praat te veel om
te kunnen verstaan
en je bent klaar om verder te gaan
Vertwijfeld blijf ik achter
vragen zijn blijven liggen
geen antwoord, of misschien helemaal
geen vraag:
Wie is er nu eigenlijk alleen?