Vergeet de woorden.
Vergeet de taal.
Vergeet de leegheid.
Het verhullende verhaal.
Wat overblijft zijn de
gebaren van de onuitgesproken
bezwaren. De droeve ogen die
schuil gaan achter een verkrampte
lach, die de werkelijkheid verwerpen
van de verkeerde dag.
Verkeerde dagen van het vervrouwen
of vermannen van het immer
ombuigen en bogen spannen.
Bogen die buigen tot dat ze
ombuigzaam geworden zijn;
en er geen brug meer spant
tussen de werkelijke ik en
zijn alter ego in schijn.
Vergeet de woorden.
Vergeet het allemaal.
Blijf jezelf in taal
en non-verbaal.