het zout der aarde ik rook ziltige lucht proefde het zout der aarde zag in de duinen wat verlaten eieren van vogels op de vlucht zand knarste in losse gedachten die zich niet lieten ordenen tot een vriendelijk geheel alles werd me te veel maar zee spoelde de bitterheid weg door monologen van talloze golven kwam ik langzaam tot rust heb het strand gekust mijn armen huilend gespreid voelde me eindelijk bevrijd draaide me om en zag jou godin in de ondergaande zon wil melker 18/05/2016