Van de duizend en één dingen
die me dagelijks de grond in boren
is er godzijdank toch iets
dat met kop en schouders,
het tij doen keren in 't gemoed
want wat heb 'k aan al die wereldse ellende
die als 'n tsunami over me heen walst
of opgeklopte luister en praal,
met de Koningin der Nederlanden
laat staan de Prins der Belgen
wil 'k nog voor geen geld
der wereld wisselen,
ze mogen 't allemaal hebben of zijn
finaal zijn 't ook
maar mensen zoals jij en ik
kortom ... ons allemaal,
haar glimlach ...
de weinige tandjes bloot,
't schatergelach en de allereerste
beperkte woordjes
die ze in haar kakstoeltje
mij toebrabbelt,
terwijl ze smakelijk
een éclairke verorbert,
heel haar gezicht volgesmeerd
met crème en chocola
toeroept ...
Opa !