lente tekent de eerste bloesems terug met een fragiele verbinding van leven tussen het stil in bloeiend blad van bomen raakt zon en soms wat regenvlagen ontdekken de nog ongekende wegen ze leren me een nieuw lied vol van verlangen bloeien de dagen hun dromen op deze tijd en pas ontluikende wensen die een wereld als een geboorte langzaam ontsluiten om verder te gaan om intens te beleven wat geborgenheid geeft in wat je voelt en ziet de zachte lijnen open barend over de warmte gevende gloed worden samen verweven in het stil ontwaken en breekbaar zijn van dit ontstaan geeft beeld en emotie steeds opnieuw te vinden in een nog prille morgenlicht