als een wit juweel hoog aan een grijze hemel liet ze zich zien grijs was de dag verlopen maar zij de zon deed wat niemand kan evenaarden ze schilderde de grijze wolken en gaf ze een zilveren rand ze liet de nevels verdwijnen die over de dag waren gevallen en leste de dorst van het verlangen het verlangen naar de warmte van gouden zonnestralen en gretig stal ik het beeld ja tevreden zijn met weinig maakte mijn dag weer goed christa